ایزو از اتحاد دو سازمان فدراسیون بین المللی انجمن های استاندارد ملی و کمیته هماهنگی استاندارد سازمان ملل متحد (UNSCC) تشکیل شده است.
در سال 1946 بیش از 25 کشور در مؤسسه مهندسان عمران در لندن ملاقات کردند تا یک سازمان بین المللی جدید ایجاد کنند که هدف آن «تسهیل هماهنگی و هماهنگی بین المللی استانداردهای صنعتی» بود. از این پس، سازمان های جدید ISO در ماه فوریه 1947 عملیات خود را آغاز کردند. ISO کلمه از ISOS یونان به معنای "برابر" مشتق شده است. همانطور که سازمان بین المللی استاندارد برای زبان های مختلف به صورت متفاوتی ترجمه می شد تصمیم گرفته شد که ایزو نام اختصاری کوتاه برای سازمان ISO باشد. امروز ایزو به کنفدراسیون نمایندگان بیش از 150 کشور تبدیل شده است و بیش از 16500 استانداردهای بین المللی را منتشر کرده است. آن ها به صورت منظم ملاقات می کنند تا استانداردهای مدیریت جدیدتری را توسعه دهند.
گواهینامه های استاندارد انواع مختلفی دارند و هر کدام برای سازمان یا صنف خاصی صادر می شوند. برخی از گواهینامه های استاندارد عمومی بوده و برای تمامی سازمان ها و شرکت ها قابل استفاده است اما برخی دیگر از استانداردها اختصاصی هستند و برای سازمان های خاصی امکان صدور آن ها وجود دارد. به طور کلی شرکت ها و سازمان های زیادی هستند که از اخذ گواهینامه استاندارد سود خواهند برد و برای آن ها انواع استانداردهای عمومی و اختصاصی وجود دارد.
