این استاندارد برای اولین بار در سال 1971 در کنفرانس ملی حفاظت مواد غذایی مطرح شد، سپس درسال 1972 سازمان فضا نوردی آمریکا (ناسا) با همکاری شرکت پیلسبوری این سیستم را برای اطمینان از سلامت مواد غذایی فضا نوردی اجرا کردند. این سیستم در سال 1985 به اطلاع عموم رسید و در سال 1993 توسط کمیسیون کدکس زیرگروه سازمان جهانی سلامت (WHO) پذیرفته شد.در سال 1377 موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران آیین کار استفاده از آنرا تحت عنوان استاندارد ملی 4557 منتشر کرد.
این استاندارد بین المللی طراحی شده است تا بر مهم ترین خطرات تمرکز و کنترل داشته باشد و نیازمندی های سیستم مدیریت ایمنی مواد غذایی که تضمینی برای ایمنی مواد غذایی می باشد را در کلیه مراحل زنجیره غذایی تا مصرف به کار گیرد. عناصر کلیدی این ترکیب عبارتند از : ارتباط با مشتریان و تأمین کنندگان، مدیریت سیستمی و برنامه های مرتبط با کنترل نقاط بحرانی در فرآیند و نیازها و پیامدهای موجود بر روی محصول نهایی.
در ایران توجه به این استاندارد بسیار جدی شده است تا جایی که تنها کشتارگاه هایی مجاز به صادرات محصولات هستند که موفق به دریافت کد IR شوند. برای دریافت کد IR می بایست الزامات این سیستم اجرایی شده، سپس توسط کارشناسان ممیزی و بررسی شود. همچنین صنایع لبنی برای تولید شیرهای غنی از D توسط سازمان های ذیربط بررسی می شوند تا مشخص گردد آیا آن شرکت تولیدی این سیستم را رعایت نموده است یا خیر و تنها شرکت هایی که ارزیابی خطر تولید محصولات غذایی را اجرایی نموده باشند موفق به دریافت تاییدیه خواهند شد.
